05:45 uur, ik ben wakker voordat de wekker gaat. Het voelt als nacht, geradbraakt. Ik kan de slaap niet meer vatten omdat mijn hoofd alweer puzzelt op de uitdagingen van vandaag. Vijf kinderen en werk combineren vereist planning en organisatie. Opstaan en het dagelijkste ritme zoveel mogelijk proberen vast te houden: douchen, aankleden, koffie, broodtrommels vullen, kinderen aankleden, een tiener uit bed trommelen, vuilnis aan de straat, snel nog een overleg inplannen via Teams, shit het thuisschoolprogramma. Half acht, ik verstijf als de kinderen de trap af denderen en hun geluid mijn verstilde wereld opschrikt. De ratrace binnen vier muren is weer begonnen.

Het originele artikel is geschreven door Rieke Wynia.

Sinds de schoolsluiting gebeurt er eindeloos veel en staat het leven tegelijkertijd stil. Een absurde tegenstelling. Waar vrienden hun best doen om nog wat werk te vinden, draait onze machine de hele dag door. De uitgeverij is eerder wakker dan normaal en de productiviteit rijst de pan uit. Alle zeilen bij om het moordende werktempo bij te houden en het welzijn van de mensen niet uit het oog te verliezen. De dagelijkse online stand-ups en virtuele koffiepauzes en borrels houden de mensen op de been. Zo ook de huisdierenchat die intern mateloos populair is. Ik snap het, al heb ik zelf weinig met honden of katten.

11:00 uur en vier online overleggen later. Tijd voor koffie en een overpeinzing. Tijdens de stand-up van ons actieteam valt me op hoe veerkrachtig iedereen is en hoe hard er wordt gewerkt. Ik ben onder de indruk van de saamhorigheid, terwijl de werkdruk hoog is. Online is de dag oneindig en blijven de vragen binnenstromen. Waar het eerst ging om een aanvraag voor licenties betreft het nu vooral vragen over het systeem, online lesgeven en de examens in het mbo. Dat laatste is een heet en ingewikkeld hangijzer, want hoe ga je daar eigenlijk mee om?

Als uitgevers steken we onze koppen bij elkaar en schrijven we in alle drukte een handreiking toetsing en examinering. De antwoorden die docenten zoeken zijn helaas niet simpel, zeker niet met de persconferentie van vanavond in het vooruitzicht. We voelen de bui allemaal wel hangen, maar hoe zwaar het weer eigenlijk wordt, kunnen we alsnog niet helemaal overzien. Toch bespreken we alle lopende projecten, er bestaat een wereld na deze coronacrisis.

15:00 uur, hoezo al zo laat? De tijd vliegt en mijn lijst is zo lang. Met wat vallen en opstaan twee online lessen opgenomen waarmee we docenten hopelijk helpen. Nu nog bedenken hoe docenten die lessen handig kunnen vinden. Want tja, dat is ook zoiets, communicatie in tijden van crisis is de hele dag leren. En fouten maken. Wat werkt, wat niet, hoe kan het beter, hoe moet het anders, en vooral, welke woorden kies je? Nog snel de laatste feedback geven voordat ik mij weer in het gezinsleven stort.

18:00 uur, tijd om te koken. Mijn klokje vandaag is alweer rond. Ik voel de vermoeidheid maar kinderen hebben daar geen boodschap aan. Zij willen de aandacht die ze verdienen en dus gun ik ze hun beeldschermtijd. Mijn telefoon op stil, even rust en de focus op het fornuis. Als iedereen zit te eten, zet ik de persconferentie aan. Deze keer met z’n tweeën op het podium, klaar om heel Nederland meer duidelijkheid te bieden. De scholen blijven dicht tot 28 april en leerlingen zijn op z’n vroegst na de meivakantie weer welkom. ‘We zijn er nog lang niet. Boek niet!,’ hoor ik Rutte zeggen. ‘We zijn voorbij de start, maar nog niet aan het einde van het begin.’ Crisiscommunicatie is voor niemand makkelijk.

19:15 uur, mijn telefoon licht op, de appjes stromen binnen, de mailboxen vol. Mijn zoon van veertien zucht diep en vertrekt naar een online hang-out met zijn vrienden. Ik verlies me in de maalstroom van de vele berichten en vertraagd komt de wereld bij mij binnen. In slow motion zie ik de kinderen ruzie maken en realiseer ik me dat ik moet ingrijpen. Crisis of niet, het moeder zijn stop niet. Ik neem een slok wijn en hoor mezelf zeggen: ‘Mama is er. Echt. Morgen een nieuwe dag!’. Om 21:00 uur word ik wakker in een bed vol kinderen en knuffels. Ik draai me om. Einde ratrace voor vandaag.